"Jim Morrison w intymnych wspomnieniach" - Judy Huddleston

Judy Huddleston – Jim Morrison w intymnych wspomnieniach
Tytuł oryginału: Love Him Madly
Wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie
Data wydania: 21 maja 2014
Liczba stron: 232
Ocena: 3+

    Jest rok 1967 – Jim Morrison właśnie staje się sławny. Judy Huddleston, zbuntowana siedemnastolatka i przyszła studentka akademii sztuk pięknych, marzy o wielkiej, idealnej miłości. Po jednym z koncertów zakochuje się obsesyjnie w wokaliście The Doors, co staje się początkiem czteroletniego, burzliwego i nierównego związku – bardziej jednostronnego niż romantycznego.

    Huddleston oparła książkę na osobistych dziennikach z tamtego czasu. Z kart jej wspomnień wyłania się obraz Jima Morrisona jako istoty wrażliwej i pełnej sprzeczności. Los Angeles lat 60., narkotyki, alkohol, wolna miłość – wszystko to stanowi tło tej opowieści o namiętności, fascynacji i autodestrukcji.

    I choć brzmi to intrygująco – mam mieszane uczucia. Zastanawiam się, po co właściwie autorka napisała tę książkę. Twierdzi, że była szaleńczo zakochana w Morrisonie – ja tego zupełnie nie dostrzegam. Związek, który opisuje, nie ma wyraźnych ram ani głębi. Relacja ukazana jest raczej jako emocjonalny dryf – „jesteś, to dobrze; nie ma cię, też przeżyję”. Trudno doszukać się tu jakiejkolwiek więzi, wspólnoty myśli czy uczuć.

Huddleston próbuje też w cieniu swojej historii umniejszyć rolę Pameli Courson – kobiety, która towarzyszyła Jimowi do końca jego życia. Te próby wypadają naiwnie i niezręcznie. Jim natomiast przedstawiony jest mgliście, nieuchwytnie, jakby celowo wymykał się obrazowi. W innych biografiach jego postać jest znacznie wyraźniejsza, bardziej konkretna. Tutaj mamy jedynie ulotne impresje, czasem zahaczające o fantazje.

Opis pierwszego spotkania i kolejnych interakcji jest powierzchowny, niekiedy aż trudno uwierzyć, że rzeczywiście miały miejsce. Zastanawiam się, ile z tej opowieści to prawda, a ile projekcja – potrzeba znaczenia, bliskości, może sławy.

    Dla zagorzałych fanów – jako ciekawostka. Dla tych, którzy chcą naprawdę poznać Morrisona – raczej nie. Warto sięgnąć po biografie Jerry’ego Hopkinsa i Danny'ego Sugermana lub Stephena Davisa – tam znajdziemy znacznie więcej rzetelnych i wnikliwych informacji.