"Kochając zabójcę" - Anne Sexton

 Anne Sexton – „Kochając zabójcę”

Wydawnictwo: Zysk i S-ka, 1994 r.

Tłumaczenie z angielskiego: Maria Korusiewicz (Love Poems, 1969)

Anne Sexton to poetka, która nigdy nie bała się zaglądać w najmroczniejsze zakamarki ludzkiej psychiki. W tomiku "Kochając zabójcę" ukazuje miłość w całej jej złożoności, od ekstazy po destrukcję, od czułości po obłęd. Nie jest to jednak klasyczna opowieść o romantycznym uczuciu. Sexton eksploruje miłość w jej najdzikszej, najbardziej cielesnej i obsesyjnej formie, ukazując jednocześnie, jak blisko jej do bólu i śmierci.

    Poezja Sexton jest brutalnie szczera i intymna. Nie ma tu miejsca na idealizację - miłość w jej wersji to pożądanie, uzależnienie, niepewność i śmierć ego. Poetka sięga po surowe, często szokujące metafory, by ukazać, że kochanie kogoś może być równie wyniszczające, co ożywcze.

Wiersze z tego tomu przepełnione są motywami erotyki, samotności i obsesyjnego oddania. Sexton nie waha się poruszać tematów tabu, jej język jest pełen cielesności, ale i głębokiej introspekcji. Autorka pokazuje miłość jako żywioł, który spala i buduje jednocześnie, odzierając człowieka z fałszywych iluzji.

    Styl Sexton jest charakterystyczny: pełen emocjonalnego napięcia, gwałtowny, momentami niemal krzyczący, a jednocześnie przesiąknięty poetycką muzykalnością. Jej wiersze często balansują na granicy prozy i poezji, a sposób, w jaki łączy surową rzeczywistość z metaforą, sprawia, że czytelnik czuje się wręcz osaczony jej obrazami.

"Mój drogi,

wraz z setkami innych muszę zjechać do piekła

kuchenną windą.

Będę rzeczą lekką.

Znajdę śmierć

jak czyjeś zagubione szkła kontaktowe.

Życie powiększone o połowę.

Ryby i sowy są dzisiaj nieznośne.

Życie chybocze się to w przód, to w tył.

Nawet osy nie potrafią znaleźć moich oczu.

(...)

Ale z pewnością wiesz, że każdy ma jakąś smierć,

własną śmierć,

co na niego czeka.

Więc ja odejdę teraz

bez starości czy chorób,

burzliwie, lecz dokładnie,

znając swoją najlepszą trasę (...)"

Poezja Sexton nie jest łatwa, wymaga od odbiorcy gotowości na konfrontację z własnymi lękami i pragnieniami. Wiersze z "Kochając zabójcę" pozostawiają ślad, zmuszają do refleksji nad naturą miłości i jej cienką granicą z destrukcją.

Anne Sexton po raz kolejny udowadnia, że poezja to nie tylko piękno, ale i prawda - naga, surowa i nie zawsze wygodna.

Ocena: 10/10