Sesja w ruinach

.

Wieloryby

Słucham śpiewu wielorybów. Mam całą płytę. Jest w tym pradawna magia :)


składam słowa
każdej chwili
nie wiem, że to tak samo własne,
jak śpiew wielorybów
w toni granatowej
niby cichej; bezszelestnej
anioły wodne płetwami
kołysząc ocean dobrotliwie
pieszcząc go swoimi jękami
usypiając coraz głębiej
oplecione w wodorosty tańczą lata
czas musiał stanąć
ten jeden raz

Komin

Trochę poezji

Można iść za horyzont
stąpając lekko po wodzie
nie zbawiając świata
nie zbawiając siebie
iść
dotknąć ostatniej chmury

****

gdyby istniały
potwory
nikt by sobie z nimi nie poradził
ale one są i czyhają
ciągle i ciągle
są niewidoczne
kalają nasze umysły
wślizgując się
cicho
tak cicho, że nie mamy
odwagi
krzyczeć gdy już są

Być dzieckiem - 13.07.2005 r.

wiele lat temu

byłam dzieckiem

chyba rozkapryszonym

biegającym po czystym piasku morskim

szukając skarbów natury

skromnych i niewinnych

jako dziecko 

nie martwiłam się

wysuszoną cerą

i ceną chleba w piekarni na rogu

jako dziecko żyłam 

nie tracąc czasu

***

wolę smak tytoniu

niż gorzkich tabletek

i zapach kota

który koi zmysły

patrzenie w okno brudne

i słuchanie stukotu kropel deszczu

z nieba

zasłona powiewa

zapach ozonu

chwila błogiego zapomnienia

stopy w kałuży

dziecięce zapomnienie

***

kamienie ranią stopy
i dłonie gdy upadam
kamieniem może być serce
nieukojone
i widok koni 
pędzących po torach

jasne łany zboża
i grzbiety głów
rozwianych na wietrze
tętent kopyt
piach i mgła
ich wolność

5 lipca 2005 r. - wiersze

ociosana ciężka głowa

w trakcie śpiewu wróbli

głuchnie niczym

spadające w dno ciało

w ciężkiej toni

plecy zaokrąglone

niczym bezbarwny łuk

obity głosami ludzi

tak bardzo obolała

krzycząc dość

stopy suche jakby

całe tygodnie biegły

po piaskach pustyni

spękane do krwi

nie kwilą już

nie skarżą się 

***

ogromne mosty
były łącznikami
dwóch tajemniczych brzegów
niestabilne i chwiejące się
drgały na najmniejszym wietrze
zbierając nawet w przepaść
przypadkowo przycupnięte ptaki
których połamane skrzydła
rozbite o skały jarzyły się czerwoną krwią

"Taxi driver"

1.Świeża gra De Niro, jest jednym z tłumu, jak większość wyjadaczy.
2.Bohatera nurtują różne myśli, które spisuje w pamiętnikach. Nie jest typem bezmózgowca. Chciałby przestać myśleć, ale szuka siły napędowej która da mu cel, albo sens życia.
3.Widzimy wyraźnie, że bohater ma depresje...nie jest tak nią sparaliżowany, aby nic nie robić, ale czuje że nic nie ma do stracenia. Postanawia zrobić chociaż cokolwiek, aby sprawić żeby czuł się potrzebnym.
4.Jest jednak odważny, bo stawia na szalę wszystko; swoje życie.
5.Zdjęcia filmu i atmosfera są tak odciskające się na umyśle widza, że należy przemyśleć ten film, każdą scenę.
6.I moja sugestia...."Taxi driver" lepiej obejrzeć bez lektora w ciemną noc. Bardziej zostawia ślad w psyche.

Jak dla mnie wybitny film. Po drugim razie go doceniłam.

"Mechanik" - Simon West

Mnie film "Mechanik" w ogóle nie nużył, a raczej wciągał stopniowo w dziwny świat Trevora. Końcówka wcale nie jest przewidywalna, jak niektórzy uważają.  Można w pewnym momencie się zakręcić i pomyśleć, ze "koledzy" Reznika zrobili spisek, aby zdobyć kasę z ubezpieczenia, ale wszystko okazuje się "drugą świadomością". 

(spoiler)

Misiu

Podlesice