"Mężczyzna, który przestał płakać" - Ninni Schulman
"Mężczyzna, który przestał płakać" - Ninni Schulman
Tytuł oryginału: Pojken som slutade gråta
Seria/cykl wydawniczy: Magdalena Hansson tom 2
Wydawnictwo: Amber, 2013 r.
Drugi tom cyklu o Magdalenie Hansson to kolejna udana odsłona kryminału w najlepszym skandynawskim stylu. Ninni Schulman, po znakomitym debiucie "Dziewczyna ze śniegiem we włosach", udowadnia, że sukces nie był przypadkowy. 'Mężczyzna, który przestał płakać" nie tylko trzyma poziom, ale wnosi do serii pogłębioną warstwę psychologiczną i subtelne refleksje obyczajowe.
Autorka ponownie zabiera nas do małego, zasnutego śniegiem miasteczka Hagfors, miejsca które pozornie wydaje się sielankowe, a jednak skrywa wiele cieni. Tym razem mieszkańców niepokoją tajemnicze podpalenia domów, w których giną ludzie. Schulman z typową dla skandynawskiej szkoły precyzją rozrysowuje wątki, prowadząc czytelnika przez labirynt podejrzeń, pozorów i ukrytych motywów. Pierwszą ofiarą ognistej serii jest lokalna femme fatale, kobieta która miała wielu wrogów. Czy jednak to wystarczy, by uznać jej śmierć za sprawiedliwą?
Magdalena Hansson, główna bohaterka, dziennikarka która powróciła do rodzinnych stron znów angażuje się w sprawę nie tylko zawodowo, ale i emocjonalnie. To kobieta silna, choć zraniona, zmagająca się z samotnym macierzyństwem i trudną relacją z synem. Obok niej znów pojawia się Christer, cichy, empatyczny policjant, który, poza prowadzeniem śledztwa, próbuje na nowo poukładać swoje życie uczuciowe. Jego wątek wnosi do książki dużo ciepła i równoważy napięcie fabularne.
W powieści znakomicie wypada tło społeczne, problemy rodzinne, samotność, presja społeczna i nieprzepracowane traumy. Schulman nie boi się podejmować tematów delikatnych, jak trudności wychowawcze, relacje z nastolatkami czy poczucie wyobcowania w małej społeczności. Wszystko to sprawia, że kryminał zyskuje wymiar obyczajowy, głęboki i autentyczny.
Zakończenie, choć zaskakujące, nie ucieka w tanią sensację. Przeciwnie, zmusza do refleksji nad naturą winy, żalu i kruchością ludzkich wyborów. To nie tylko opowieść o zbrodni, ale także o tym, jak łatwo możemy zatracić się w bólu i pragnieniu odwetu.
7/10
Komentarze